แนะปฏิรูปแต่ขาดแนวทาง

ทุกวันนี้ดูเหมือนว่าจะมีนักวิชาการหลายท่าน ได้ทยอยกันออกมาบอกกล่าวและป่าวประกาศว่า ตัวเค้ามีแนวคิดในการปฏิรูปประเทศไทยอย่างไร และบอกเป็นนัยว่ามีข้อย่อยหลายอย่างแบบละเอียดยิบ ถ้าหากพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือได้ก็คงจะได้หลายเล่มอยู่ แต่รู้สึกว่าเท่าที่ฟังๆ และอ่านมาคร่าวๆ จนแทบจะไม่อยากอ่านต่อ มันเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป

รู้ไหมครับว่ามันมีข้อผิดพลาดตรงไหนบ้าง จริงๆ แล้วแนวคิดในการปฏิรูปนั้นดีและเยี่ยมยอดทั้งหมด แทบจะไม่มีที่ติเลยก็ว่าได้ หากลองคิดเล่นๆ ว่าถ้านำเรื่องเหล่านั้นมาปฏิบัติและทำได้จริงประเทศคงจะก้าวหน้าไปอย่างน้อยๆ 20 ปีแน่นอน ด้วยปกตินักวิชาการจะเชี่ยวชาญในด้านมุมมองของบุคคลที่สาม ทำตัวเสมือนประหนึ่งว่าปัญหาทุกอย่างล้วนแก้ไขได้ง่ายๆ ในมุมมองของหลักวิชาการ ล้วนบ่งบอกถึงว่าแนวทางการแก้ปัญหาให้กับประเทศไทยในตอนนี้ต้องกระทำแบบเร่งด่วน ด้วยการแก้ปัญหาต่างๆ เช่น บลาๆๆ... ประเทศไทยต้องมีการปฏิรูปในด้าน... บลาๆๆ

แสดงรายการที่ออกจากการคิดวิเคราะห์อันแยบยลออกมาเป็นข้อๆ อันหลากหลาย ว่าเราควรที่จะมีการปฏิรูปประเทศไทยในด้านนั้นด้านนี้มากมายก่ายกอง เรียกว่าใครอ่านก็คล้อยตามกันไปเลย และพาลนึกไปว่า เฮ่ย..นี่ประเทศมันเหลวแหลกขนาดนี้เลยเหรอ ถึงต้องมีการปฏิรูปกันรอบด้านขนาดนั้น

แต่จนแล้วจนรอดเมื่ออ่านจนจบกลับรู้สึกว่ายังมีบางสิ่งบางอย่าง ที่ยังไม่ได้ถูกพูดถึง ยังมีบางเรื่อง ที่อาจจะถูกลืมไป เรื่องอะไรกันนะ....

แน่นอน แนวคิดที่ว่ามานั้นเราจะพบกับวิธีการปฏิรูปประเทศไทยที่จะสามารถนำมาใช้ได้จริงทุกข้อและทุกเรื่อง เสนอแนวทางและแนวคิดในการปฏิรูป นั่น โน่น นี่ อย่างนั้น อย่างนี้ สิ่งนั้น สิ่งนี้ เป็นเรื่องอันหลากหลาย แต่ดันมาตกม้าตายด้วยเรื่องที่ลืมบอก... (แกล้งลืมหรือทำเป็นไม่รู้ ตั้งใจหรือลืมไปจริงๆ)

เรื่องที่ไม่ได้เอ่ยถึง คือ...

ในเนื้อหา ไม่ได้บอกหรือแนะนำ หรือเสนอแนวคิดเกี่ยวกับ วิธีการแก้ไขและการแก้ปัญหาว่าควรทำอย่างไร (เหมือนปล่อยให้คิดกันเอง) แนวทางในการปฏิรูปประเทศไทยที่จะนำไปสู่ความก้าวหน้าในภายภาคหน้า ไม่ได้เสนอแนะว่าจะต้องทำอย่างไร จะให้ฝ่ายไหนรับผิดชอบ จะทำอะไรบ้าง ทำที่ไหน เมื่อไหร่ และทำอย่างไร ไม่ได้บอกไว้ บอกไว้แค่เรื่องที่ควรปฏิรูป แต่ไม่ได้บอกว่าต้องทำอย่างไร...

บอกมาแค่ว่า สิ่งนั้นควรปฏิรูป สิ่งนี้ก็ควรปรับปรุง สิ่งโน้นก็ต้องทำอย่างเร่งด่วน...

สรุปแล้วก็ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรเลย เพราะต้องมานั่งหาบทสรุปถึงวิธีการว่าจะต้องทำอย่างไร มีขั้นตอนอย่างไรที่สามารถทำได้จริง หรือเราต้องมานั่งเทียนคิดกันแบบวิชาการไปเองอีกว่า มันควรจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ เดาสุ่มกันไป ประเทศเราก็อาจจะเจริญก็เป็นได้ บลาๆ..