แล้วอนาคตประเทศไทย ใครเป็นคนกำหนด จริงๆ แล้วทุกคนสามารถกำหนดแนวทางให้ประเทศเดินไปข้างหน้าได้ เพียงแต่แนวทางของประชาชนทั่วไปนั้นเป็นเหมือนเส้นด้ายที่ผูกโยงอยู่กับจุดหมาย หลายคนก็หลายแห่ง ซ้ายบ้าง ขวาบาง เมื่อมีการดึงเส้นด้ายนั้น ประเทศก็จะเดินหน้าไปได้ในแนวทางต่างๆ แน่นอนมันยังสามารถเดินไปข้างหน้า แต่หากถึงจุดๆ หนึ่งที่มันพยายามเดินแต่ถูกรั้งไว้ด้วยซ้ายและขวา มันก็ไปไหนไม่ได้ จึงจำเป็นต้องมีผู้นำที่จะมาจัดระเบียบแบบแผนให้มีจุดมุ่งหมายตรงกัน ปรับเปลี่ยนวิธีการและแนวทางเพื่อจะมุ่งสู่ข้างหน้าอย่างเดียว นั่นจึงเป็นการเดินหน้าได้อีกต่ออีกทอดหนึ่ง
อนาคตประเทศไทยจะเป็นอย่างไร ในระยะนี้อาจจะไม่ได้หมายถึงจุดที่สิ้นสุดในการฉุดรั้ง แต่อาจเป็นจุดที่จะมีการเปลี่ยนจุดเดินเพื่อให้บรรลุเป้าหมายว่า ประเทศควรเดินไปในทิศทางไหนกันแน่ แต่ก็ยังคงมีบางกลุ่มคน บางพรรคพวกพยายามที่จะดึงดันในแนวทางของตนเองทั้งซ้ายและขวา มันเลยทำให้มองไม่เห็นว่าประเทศไทยกำลังเดินหน้าหรือถอยหลังกันแน่
อยากเดินหน้าไปด้วยกัน อยากปฏิรูปประเทศไทยไปด้วยกัน ควรจะเปลี่ยนจุดยืนนำพาประเทศไปข้างหน้า ไม่ใช่พาไปซ้าย หรือไปขวา ตามใจ เพราะประเทศไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นของทุกคน
